۱- این روزها بسیاری از نیروهای انقلابی و متعهد، پرسش مشترکی بر زبان دارند که دهان به دهان می‌چرخد و پاسخ می‌طلبد. پرسش این است که «به کدامیک از نامزدهای جبهه انقلاب رای بدهیم»؟ پاسخ نگارنده این است: «به نامزدی که بعد از ائتلاف آنها مشخص می‌شود». می‌پرسند: «اگر با یکدیگر ائتلاف نکردند چی»؟ پاسخ آن است که «در آن صورت فرق چندانی ندارد که به کدامشان رای بدهید»!… چرا که اگر ائتلاف نکنند، هریک از آنها بخشی از رای مردم را جذب می‌کنند و بدیهی است که در این صورت مجموعه آراء چند نفر به آسانی نمی‌تواند با مجموع آرائی که متفقاً به یک سبد ریخته می‌شود رقابت کند!
۲- ممکن است بر این نظر باشند که با حضور چندگانه خود از یکسو در عرصه انتخابات شور و هیجان می‌آفرینند که افزایش مشارکت را به دنبال دارد و از سوی دیگر میتینگ‌های تبلیغاتی و مناظره‌های تلویزیونی، فرصتی برای جهاد تبیین و روشنگری و آگاهی‌بخشی به مخاطبان است. این دیدگاه را می‌توان منطقی و هوشمندانه دانست ولی مخاطبان باید بدانند که در نهایت با یک گزینه رو‌به‌رو خواهند بود. به بیان دیگر، نامزدها باید پیشاپیش اعلام کنند که بعد از بررسی‌های ضروری فقط یکی از آنها در صحنه باقی خواهد ماند. این اقدام از تفرقه احتمالی در میان هواداران جلوگیری می‌کند و می‌تواند زمینه وفاق و همدلی بیشتر نیز باشد.
۳- و بالاخره، با حفظ احترام همه نامزدها، باید گفت؛ اگر حضور و ادامه گفتمان شهید رئیسی عزیز را که ترجمان دیگری از گفتمان امام و انقلاب و رهبری است، به حضور خود بر کرسی ریاست جمهوری ترجیح می‌دهید -که باید چنین باشد و به یقین این‌گونه است- پس صورت مسئله را از حالت «چندکاندیدایی» به تک کاندیدا تغییر دهید.
