قبلا بر این باور بودم که راه اصلاحات در کشور ما از انتخابات عبور نمی‌کند و چه بسا تحمیل یک رئیس جمهور و یا مجلس غیرخودی، وضع را پیچیده‌تر می‌کند.

وقتي «چريك پير» چشم در چشم مخاطب مي‌دوزد و با قامت خميده‌اش مي‌گويد: «من ضد هر انقلابي شده‌ام»، حتما در پس اين جمله رازهاي فراواني نهفته است.

من از تحولات روزگار یک درس بزرگ آموخته‌ام، که بدی و بدبختی و رنج و فلاکت ته ندارد! وضعی که در آن به سر می‌بریم بدترین نیست که گمان شود بدتر از آن امکان ندارد!

کاش آقای دکتر جلیلی، خاطرات خود از مذاکرات و شجاعت و درایتی که در پیشگیری از برباد رفتن منافع ملی کشورمان به خرج داده بود را برای اطلاع عموم منتشر می‌کرد.

نگاه کنید به خیل آدم‌های بی‌سواد و عصبانی که دشنام‌گویی و تهمت‌زدن کمترین هنر آنهاست؛ آن هم در پوشش دفاع از ارزش‌ها و مفاهیم دینی. با این جماعت چه کنیم؟

تکان‌دهنده‌تر از هر موضوعی در انتخابات ۸ تیر ۱۴۰۳، رأی بسیار پایین محمدباقر قالیباف است، در حالی که می‌دانیم اگر قرار بود، کاندیدایی «کاندیدای نظام» نام بگیرد، قالیباف بود.

در آستانه دور دوم انتخابات ریاست جمهوری 1403 نگاهی انداخته‌ایم به نظرات اقتصادی سعید جلیلی.

به نظرم میرحسین و تاجزاده و بسیاری دیگر از همراهان آنها به کمپین انتخاباتی دکتر پزشکیان خواهند پیوست. در واقع چاره‌ای جز این ندارند.

محمد مهاجری نوشت: حالا و در مرحله دوم انتخابات، در برابر یک انتخاب بزرگ قرار گرفته‌اید. یکی دفاع از آقای جلیلی و دوم برائت جستن از آن و ایستادن در سمت درست تاریخ.

علیرضا زاکانی هم به قاضی‌زاده هاشمی پیوست و از ادامه حضور در انتخابات ریاست جمهوری 1403 انصراف داد.